Een infobord met alle bezienswaardigheden langs de route vindt u bij Dorpshuis Kaj Munk, Schoolstraat. (Volg de rode richtingspijlen).
Door de geschiedenis van een merkwaardig dorp. Deze wandeling volgt de sporen van de Parlevinkers door Hansweert: over het gedempte kanaal en de verdwenen sluizen. Na de opening van het Kanaal door Zuid-Beveland in 1866 ontwikkelde zich in Hansweert een bijzonder soort middenstand, die gebruik maakte van leurders, zogeheten parlevinkers. Slagers, bakkers, kruideniers en melkboeren verkochten hun waren op en aan het water. Na 1980 verdween die handel weer. De nieuwe sluizen, de aanleg van de Kreekraksluizen en moderniseringen in de binnenvaart leidde ertoe dat de Parlevinkers niet langer nodig waren.
In de Schoolstraat was jarenlang goed zichtbaar waar het in Hansweert allemaal om draaide. Dienstverlening (in de vorm van een imposant postkantoor), winkels (bakkerij Den Boer) en cafés (café-zaal Thalia). In de loop der jaren zijn op meer dan 40 verschillende adressen drank- en tapvergunningen verstrekt. Café-zaal Thalia (van 1892 tot 1996) was er daar slechts één van. Zowel Thalia als het postkantoor zijn inmiddels afgebroken.
De Wip, een hefwerktuig waarmee sluisdeuren op de wal konden worden getakeld voor een onderhoudsbeurt in de grote werkplaats die tussen de Kleine en Middensluis stond. De deurenwip staat nu als industrieel erfgoed in het landschap.
Na snel na de opening van het kanaal bleken de Middensluis (1866) en Kleine Sluis (1872) onvoldoende capaciteit te bieden voor de toenemende scheepvaart. In 1916 werd daarom de Grote Sluis (152 meter lengte) door HM Koningin Wilhelmina officieel in gebruik gesteld. Van de sluis resteert nu alleen nog het buitensluishoofd.
Al kort na de openstelling in 1866 ontstond de vraag of het wel verantwoord was in Hansweert met slechts 1 sluis (de Middensluis) te kunnen volstaan. Stremmingen bij storingen of onderhoud kon men niet veroorloven. In 1872 werd dan ook de Westsluis (in de volksmond Kleine Sluis) geopend. Na de buitengebruikstelling is de sluis gedempt waarbij alle elementen als deuren en draaimechanismes zijn behouden.
Amos is een kunstwerk van pastoor Omer Gielliët. Het staat op de kop van de met havenslib dichtgestorte voormalige voorhaven van het kanaal. Het is een boomvorm waarvan de takken wijzen naar de polders en de hemel. Oorspronkelijk in 1991 in hout geplaatst maar in 2007 vervangen door een bronzen replica van Eric Odinot. Het kunstwerk maakt deel uit van een serie houten beelden van een protestbeweging tegen de vervuiling van de Schelde.
Veel parlevinkers hadden in het dorp een winkel en de Kanaalstaat was één van de belangrijkste winkelstraten. Komend vanaf het sluizencomplex trof men daar niet alleen bakkers, slagers en groente- en melkboeren aan, maar kon men er ook terecht voor kappers, fournituren, kleding en schoenen, rookwaren, scheepsbenodigdheden en al het andere waar op dat moment behoefte aan was.
